Σημειώσεις της Ντόρα Θεοδωροπούλου: T8 Νοεμβρίου 2013

Ή μάλλον τί άκουσε η Ντόρα Θεοδωροπούλου από τη Λίλη Αναγνωστοπούλου εκείνο το τριήμερο και της άνοιξε ένα άλλο δρόμο στην καρδιά και στο μυαλό της.

Οι σημειώσεις δεν μπορεί να είναι ποτέ τόσο ζωντανές γιατί έχει πολύ σημασία ποιος είναι που τα λέει όλα αυτά, με τι ενέργεια και παρουσία. Και όταν πρόκειται για τη Λίλη ακόμα περισσότερο.
Λίλη ευχαριστούμε για αυτήν την μοναδική σου ενέργεια!

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Κανείς δεν θέλει να μείνει χωρίς πλαισίωση.
Χρειαζόμαστε τους μεγαλύτερους και τους μικρότερους.
Το πλαίσιο βάζει νόημα στα πράγματα, αλλιώς η ενέργεια χάνεται, σκορπίζεται.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ένα κλικ είναι η στιγμή της απόφασης.

Ο δρόμος της αρετής και της κακίας. Τι θα διαλέξεις;
Eίναι δικιά σου απόφαση να πάρεις όποιο δρόμο θέλεις

Αν ασχολείται κανείς με τις ζήλιες και τις κακίες τότε πραγματικά δεν έχει νόημα.
Αυτά υπάρχουνε. Το θέμα είναι πώς μπορείς να μην εμπλακείς με αυτά.
Αν δεις με τι ασχολείσαι τώρα εσύ, φεύγουν όλα αυτά.
Για να μπορέσουμε να κρατήσουμε το εγώ είμαι χρειάζεται να ασχολιόμαστε με το εγώ είμαι.

ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΧΕΡΙΑ-ΠΟΔΙΑ-ΦΩΝΗ-ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.

Να έχει μία φροντίδα κανείς για τη δική του καρδιά και για την καρδιά του άλλου. Πώς να φροντίζεις και τους δύο.

Πώς δεν θα είσαι απάνθρωπος ούτε με τον εαυτό σου, ούτε με τον άλλον.

Καλείς και τον άλλον να τον ρωτήσεις πώς τα βλέπει τα πράγματα.

Μήπως εσύ είσαι ο πιο σχετικός να βοηθήσεις τον εαυτό σου;

Nα ξαναγεννήσεις μία καινούργια ταυτότητα. Να βγαίνει από μέσα προς τα έξω. Δεν θα περιμένει απ΄έξω, το απ΄έξω να του δώσει ταυτότητα.
Θα δηλώσεις αυτό που είσαι.
ΕΔΡΑΣΗ

Βρίσκω την έδρα μου.
Πώς ο καθένας θα σεβαστεί τη δικιά του καρδιά και θα σεβαστεί και τη ζωή του άλλου.
Υπάρχει χώρος για όλους

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Ακόμα δεν το έχουμε απαντήσει σαν είδος. Πώς να έχει ο καθένας το δικό του χώρο και να είμαστε κοντά.
Η καρδιά ανοίγει και μετά φοβάται και μπαίνουν οι ενέργειες του ηλιακού.

Ναι μπορώ να είμαι κακιά-κακός.
Λειτουργώ με άλλη ελευθερία όταν μπορώ, επιτρέπεται να είμαι και κακιά-κακός.

Αν δεν σταματήσει η μάχη ότι ο ένας πρέπει να κυριαρχήσει;
Συμμαχία με την καρδιά.

Να πάρουμε πίσω τη δύναμη μας.
Να αποδεχτούμε την κακία μας.
Εμείς υποσκάπτουμε τον εαυτό μας.

Φτάνει κάποιος και λέει «εγώ θα λειτουργήσω με την καρδιά μου» υπάρχει το γύρω πλαίσιο που συνήθως λέει: είσαι θύμα, είσαι κορόιδο.

Είναι τεράστια δύναμη να λειτουργεί κανείς με την καρδιά.

Χώρος χρειάζεται.

ΑΞΙΖΕΙΣ

Έτσι σαν ύπαρξη.
Όχι επειδή μπορείς να κάνεις κάτι, να είσαι κάπως.

«Κάτω από τις στάχτες υπάρχει πάντα μια ζωντανή φλόγα».

Σαν να εγκαθίσταται καινούργια ζωή μέσα σου.

Αν κοιτάς έξω από το κέντρο σου, δεν φαίνονται ωραία τα πράγματα.
Μέσα στο κέντρο σου είναι ωραία τα πράγματα.

Ωραία είναι να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε προς μία άλλη δυνατότητα.

Μπροστά στην επικείμενη καταστροφή μάλλον χαρά νιώθω!!!
Γιατί θα έρθει κάτι καινούργιο.

Πώς μπορείς να βοηθήσεις με τη σοφία που έχεις τους νέους.

Έχουμε μάθει να νιώθουμε ασφάλεια στα σταθερά, στα παγωμένα.

Η πραγματική ασφάλεια είναι στη ροή των πραγμάτων

Η εμπιστοσύνη που μπορείς να νιώσεις στη ροή.

Το κακό που έχεις πάθει δεν εξαλείφεται αλλά ξεπερνιέται από τη δυνατότητα να πας παρακάτω.

Οποιοδήποτε συναίσθημα εκφράζεται, από μόνο του θα πάει παρακάτω.
Και οι κύκλοι του σώματος είναι βιολογικά περίπου 20 λεπτά.

Λίλη οι παραπάνω είναι σημειώσεις από αυτά που μας έλεγες. Από αυτά που άκουγα εγώ.
Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι για αυτό που μιλάς αυτόν τον καιρό και μας γοητεύει μας συναρπάζει είναι η σχέση μας με τον άλλον.

Ο καινούργιος τρόπος συσχέτισης- Η καινούργια σχέση με τον άλλον.

Έχει διψάσει πλέον η καρδιά πολλών ανθρώπων και είναι έτοιμη να ακούσει και να ακολουθήσει αυτόν τον άλλον τρόπο. Τον ισότιμο, τον οριζόντιο.

Το πολύ ιδιαίτερο είναι ότι μιλάς για τη δυσκολία αυτού και ότι δεν έχουμε φτάσει εκεί αλλά θέλουμε να πάμε προς τα εκεί. Ελπίζουμε να πάμε…

Για μένα
Μέσα από την αποδοχή του σκοτεινού πώς φτάνουμε στο φωτεινό.